Big Bill en Chuck Berry

Lang geleden, jaren 70, was ik met een vriend op kroegentocht door Leuven.
In een van de talloze cafeetjes aan de Oude Markt hadden we aangepapt met een paar meisjes die ons vertelden dat dit het stamcafé was van een lokale muzikant, genaamd Big Bill Krakkebaas.

Hij was er altijd te vinden, behalve dan nu even. Wij hadden nog nooit van hem gehoord, maar om die naam Krakkebaas moesten wij natuurlijk onbedaarlijk lachen. Die malle Belgen toch.
Op de toenmalige Vlaamse omroep BRT, dat in die tijd grossierde in uitstekende muziekprogramma’s die ik graag beluisterde, werd een keer een plaatje van hem gedraaid.
Zijn naam was inmiddels gereduceerd tot Big Bill. Dat klonk waarschijnlijk toch wat minder kinderachtig. Bovendien zou een naam als Crackboss verwarring kunnen scheppen toen hij tussendoor een tijdje in de VS doorbracht.

Voor zover ik het Leuvense dialect kon verstaan ging het nummer over het eten van een broodje. Big Bill dwaalt door zijn stad, na een hevig avondje stamkroeg, en is op zoek naar iets hartigs. Een broodje bijvoorbeeld.
Wat zal hij nemen: ene mee hesp of ene mee kees? Of toch maar iets anders? Een bewerking van Schooldays van Chuck Berry, die afgelopen zaterdag 18 maart op 90-jarige leeftijd overleed. Alhier te beluisteren:
Big Bill