Geen blijvertjes

Van de week werd Menno Pot, poprecensent van de Volkskrant, op het matje geroepen bij DWDD. Boven zijn verslag over een avondje Justin Bieber in Ahoy’ stond de vetgedrukte kop ‘Bieber geen blijvertje’.
Menno had de kop weliswaar niet bedacht, maar die dekte (zo erkende hij ruiterlijk) wel aardig de inhoud van zijn verhaal.
Tegenover hem aan tafel zaten –heel gemeen- drie meisjes van rond de 13, 14, duidelijk besmet met de Fieber van dr. Bieber. Van een van hen had die ochtend een ingezonden brief in de krant gestaan, waarin zij in heldere bewoordingen uitlegde hoezeer Pot ernaast zat met zijn inzichten.

Het deed mij denken aan de tijd dat ik zelf 13, 14 jaar was, rond ’66, ’67. Hoezeer ik met dezelfde verontwaardiging reageerde op klasgenoten (de categorie Stones-fans zal ik maar zeggen) die mij wisten te vertellen dat het met The Beatles wel zo’n beetje gedaan was. En op de zogenaamd deskundigen (autoriteiten op het gebied van klassieke muziek en andere Hogere Kunsten) die in de krant of op de radio beweerden dat het muzikaal allemaal eigenlijk vrij weinig voorstelde wat The Beatles lieten horen. Zou wel snel overwaaien.

Erg komisch, achteraf, is de jaren later opgerakelde en enkele malen op tv herhaalde uitzending van de Moeder aller popprogramma’s, Top of Flop, uit januari 1964. Te zien is dat de nieuwste single van de allerlaatste uit Engeland overgewaaide sensatie The Beatles door de deskundige jury met vier Flops werd beoordeeld.
De commentaren van de juryleden waren vernietigend. Jurylid Gerdi: ‘Ze onderscheiden zich in werkelijk niets van andere rock ‘n’ rollgroepjes volgens mij behalve in hun kleding en haardracht’. Een flinke poeoeoeoe van de toeter van Herman Stok velde het oordeel: een Flop.
Het betreffende singletje was I Want To Hold Your Hand, dat met elf miljoen exemplaren wereldwijd de meest verkochte single aller tijden zou worden.

Net zo leuk vind ik het artikeltje dat ik tijdens het doornemen van muziekbladen uit de jaren zestig tegenkwam in Kink, in de editie van 19 november 1966.
Ik wil hier ’s mans reputatie natuurlijk niet door het slijk halen, dus ik zal zijn naam niet noemen. Behalve dat hij bij een bekende platenmaatschappij werkzaam was, manifesteerde hij zich jarenlang als gerenommeerd schrijvend popjournalist, onder meer voor het Veronica-blad. Een man met status. Hij schrijft nog steeds en zeer uitgebreid over zijn vroegere en huidige belevenissen in de muziekwereld.
Het artikel waarop ik doel schreef hij overigens naar aanleiding van het verkeerd begrepen persbericht dat The Beatles uit elkaar zouden zijn.
Eh…, had ik al gezegd dat dit geschreven stond in de editie van 19 november 1966? (vlak na de release van Revolver dus).

‘Ergens is het wel jammer, dat de Beatles uit elkaar gaan (resp. zijn gegaan), maar revolutionaire dingen waren van hen niet meer te verwachten. Goed, zij zijn alles begonnen, maar hun invloed op de popmuziek is zeker niet groter geweest dan die van Bill Haley, Berry Gordy, Phil Spector, Jack Nietsche, om maar eens een paar namen te noemen.
We hebben nu in ieder geval de Who, Walker Brothers, Farlowe, de Tamla-kliek, Spencer Davis en de Byrds nog; stuk voor stuk eigenlijk beter dan de fameuse Beatles.
En we hebben Trea en Willeke nog.
En Rob. En Ronnie en John.

P.S. En de Stones niet te vergeten!’

Afijn, mij zul je niet horen zeggen dat Bieber geen blijvertje is. Ik ken zijn muziek trouwens niet eens.