Serge et Zappa

Tijdens een korte meivakantie in de Ardennen stuitte ik van de week in een boekhandel in Huy op een gloednieuwe uitgave: L’intégrale Gainsbourg, l’histoire de toutes ses chansons. Geschreven door Loïc Picaud en Gilles Verlant. De laatste schreef eerder al enkele boeken over Serge, de man die zich niet alleen onledig hield met het schrijven van inhoudelijke viespeukerij, maar ook steeds nieuwe muzikale wegen insloeg. Ik ben een fan.

Het is een boek met de verhalen achter al zijn liedjes, ook de onuitgebrachte, keurig chronoligisch gerangschikt van 1958 (eigenlijk 1954) tot zijn sterfjaar 1991. Interessante materie.
Lastig om in Serge’s teksten vol subtiele woordspelingen door te dringen als je de taal maar zeer deels machtig bent, en dat geldt natuurlijk in iets mindere mate ook voor de (Franse) tekst in het boek. Maar gaandeweg ontdek ik steeds een beetje meer hoe mooi en spitsvondig zijn liedteksten zijn.
Je proeft het overigens vaak al aan de klank en het ritme, zelfs als je ze alleen van papier leest. ‘Elles en pincent toutes pour ma pomme cuite/ J’suis un crack pour ces p’tites/ Crac! les v’la sur l’dos en moi Pschtt!/ J’en profite.’

Voilà. Bij elk nummer staan ook nog eens in voorkomende gevallen de covers vermeld. Zo is het als triviafetishist van groot belang om te weten dat Poupée de cir, poupée de son (het onovertroffen winnend songfestivallied voor Luxemburg, vertolkt door France Gall, 1965) in Vietnam is opgenomen door Ngoc Lan, maar dan als Búp bê không finh yêu en dat de Finse bevolking in datzelfde jaar werd verblijd met de vertolking door Palukka Ritva, die er Vahanukke, laulava nukke van maakte. Je wordt toch benieuwd hoe die uitvoeringen klinken.
Bij de covers van Je t’aime moi non plus ontbreekt dan weer de versie van Nol en Marie, maar in dit geval pretendeert de lijst ook niet volledig te zijn. Daar is bij Je t’aime geen beginnen aan.

Tout court, op de terugweg deden we nog een paar uurtjes bourgondisch Maastricht aan. In een in lekkere broden en kazen gespecialiseerde winkel trof ik een stuk kaas aan met de veelbelovende naam Zappa. Geen connecties met de bekende muzikant, verzekerde mij de verkoopster. Maar ik kon het als groot Zappafan natuurlijk niet laten om een stukje aan te schaffen. Zappa smaakte zoals verwacht: smeuïg, scherp en snedig, en een beetje zurig, dat moest de humor zijn. Does humor belong to cheese? Dacht het wel.

Alors, thuisgekomen bood internet mij de volgende, nadere informatie. Het gaat om Zappa bio schapenkaas, gemaakt in Twente. Qua type een half harde kaas.
‘Zappa is een Nederlandse kaas gemaakt als hommage aan de prachtige kaas uit het Spaanse La Mancha. De kaas wordt gemaakt van schapenmelk. De ivoorkleurige tot gelige schapenkaas smaakt rins en kruidig en, afhankelijk van de rijpingsduur, enigszins scherp. Een Zappakaas weegt 2 tot 3,5 kg en heeft een vetgehalte van circa 50%. Zappa heeft een zeer harde, lichtgele korst. Deze kaas is bij ambachtelijke bereiding maximaal zes maanden vier maanden gerijpt. Volgens Spaanse recept wordt deze overheerlijke kaas in de voormalige munitiedepots opgeslagen & gerijpt.’

Enfin, het was een geslaagde wandelvakantie.