Divers weekendje, muzikaletate qua

Het was me een divers weekendje, dat afgelopen weekendje, muzikaal gezien ook.
Vrijdagavond, vers terug in den lande van een tussendoorvakantie in Frankrijk, had ik een leuke schnabbel in Ruimte X in de Telexstraat te Tilburg. Ergens in de buurt van de Telefoonstraat, de Poststraat en de Girostraat. Een Computerstraat, iPadstraat of Faxstraat bestaan dan merkwaardig genoeg weer niet in deze kennelijk communicatieve buurt, maar dit terzijde.

Het betrof de presentatie van een dichtbundel van de Brabantse wielerliefhebber Albert Megens, met 57 gedichten over zeer vroegtijdig gestorven wielercoureurs.
Nadat de poëet in kwestie enkele van zijn gedichten had voorgedragen, het eerste exemplaar was overhandigd aan de wethouder en plaatselijk fenomeen, journalist en oud-stadsdichter Jace (spreek uit: Zjak) van de Ven zijn bijdrage had geleverd, was ik aan de beurt met mijn korte muzikale causerie vol hoogtepunten uit de Nederlandse wielermuziekhistorie.

De vorige keren dat ik in Ruimte X literair bedoelde wielrenavondjes had mogen opleuken met een dergelijke causerie had het publiek al zo’n beetje bij de eerste muzikale klanken het idee dat het na al dat gepraat het sein was voor het halen van een drankje en het voeren van kout.
RuimteX-gastheer en spreekstalmeester Ernest had mij plechtig beloofd dat het publiek dit keer het hele kwartier lang zijn volle aandacht voor mij zou hebben (hij zei het wat plastischer, maar het kwam op hetzelfde neer), maar reeds bij het tweede, door mij uitgebreid vooraf toegelichte muziekfragment begonnen mensen te babbelen, op te staan en hun heil bij de bar en bij elkaar te zoeken.
Je zou zoiets vriendelijk gezegd onbeleefd kunnen noemen, maar ach, een goed causeur dwingt aandacht natuurlijk af.

Voor de geïnteresseerden die bleven zitten en luisteren praatte ik enthousiast verder door het aanzwellende geroezemoes heen.
En wat had ik eigenlijk over aandacht te klagen: halverwege mijn voordracht kwam er zelfs iemand naar mij toe om te vragen of ik misschien familie van Lex Tigges was.
Ik raffelde mijn voordracht enigszins af en eindigde zoals gebruikelijk met de woorden Ik DANK U voor de aandacht. Dan weten de mensen dat het afgelopen is, heeft mij ooit iemand getipt. Het werkte, want na deze woorden kreeg ik een hartverwarmend applaus van Ernest.

Een middag later vertoefde ik op de binnenplaats van Muzee, in de Scheveningse Neptunusstraat waar een expositie over mijn (tweede) favoriete voetbalclub Scheveningen Holland Sport, ook bekend als SHS, werd geopend.
Eén van de in een vitrine geëxposeerde stukken is een 78 toerenplaat die ik ter beschikking heb gesteld, met het clublied van SHS. Opgenomen op 12 juni 1957, de dag dat ik 4 werd, maar ook dit geheel terzijde.
Als onderdeel van het programma werd de plaat op een speciaal daartoe aangerukte draagbare pick-up ten gehore gebracht. De iele stemmetjes van de zusjes Willy en Elly Fehling, dochters van de toenmalige voorzitter, wekten de nodige herkenning en hilariteit onder het ruim opgekomen publiek, onder wie befaamde oud-spelers als Martin ‘die lange van’ Vianen, Martin Kloor, Jan Teske en Sjaak Roggeveen, destijds ook wel bekend als Sjakie Roggebrood (drie doelpunten in drie interlands, welke voetballer heeft zo’n gemiddelde?).

‘Hup, Scheveningen, zet je beste beentje voor’, schalde het door de warme buitenlucht, onvermijdelijk gevolgd door ‘Hup, Scheveningen, ga er met de bal vandoor.’
De tekst was geschreven door Elly Fehling, die ik een aantal jaar geleden had opgespoord toen ik bezig was met een boekje over liedjes die met Den Haag te maken hadden. Tot mijn grote verrassing mocht ik de plaat toen geheel gratis en voor niets van haar hebben.
Na het draaien pakte de museumdirecteur de plaat in handen om hem terug te doen in de neutrale bruine hoes, intussen zeggende dat dit het enige en dus unieke exemplaar was. Hij zwaaide er nog net niet triomfantelijk mee in het rond. In gedachten zag ik al hoe hij al pratend en handelend de behoorlijk breekbare plaat uit zijn handen liet vallen onder het uitroepen van ‘o jee, wat doe ik nu!?’ Gelukkig bleef dit bij een gedachte.

Vervolgens liep Elly (inmiddels 74, maar zeer vief ogend) naar de gereedstaande microfoon, terwijl haar man aan de piano klaarzat voor de begeleiding. Ze gaf een live versie ten beste die verrassend goed klonk en qua zang een stuk minder iel en hoog was dan 54 jaar geleden. Schuchter maar allengs luider zong de SHS-familie mee met de tekst eindigend in een ferm ‘Hiep hiep hoera voor SHS!’
Overigens kan ik een ieder die in zulks geïnteresseerd is de tentoonstelling die het bijzondere karakter en de bijzondere sfeer van de in 1971 ter ziele gegane club goed weet te raken, van harte aanbevelen. De expo loopt tot 11 september.

Zondagavond werd ik bij verrassing door vrouw C vanuit Tilburg meegevoerd naar een alleraardigst bluesfestivalletje in oud-Turnhout te België (ik kom ook echt overal…). Dit vanwege het afsluitend optreden van white trash girl Candye Kane en haar band (met de geweldige gitariste Laura ‘Jack Daniels’ Chavez, houdt haar in de gaten!!). Op 7 juli is Candye, hopelijk met Laura, te horen in Live uit Lloyd op Radio Rijnmond op de nieuwe tijd, dwz tussen 22.00 en 23.00 uur.

Reeds het lezen van een prijslijstje bracht mij in een geweldig humeur. ‘Frit met saus’ bleek te koop voor drie eetbons. Bitterballen werden verschaft à twee eetbons. Voor chips tenslotte voldeed één eetbons. Je vraagt je toch af van wat voor leraars ze daar in België tegenwoordig leskrijgen op hun schools. En hoeveel bitterbals je precies krijgt voor die twee eetbons.
Doet mij denken aan het verhaal van een neef van een vriend van mij. Die had als baantje ooit het aanplakken van posters op alle mogelijke legale en illegale plekken. Zijn baas drukte hem op het hart om vooral de paals niet te vergeten. De paals? Het duurde een tijdje voordat de neef doorhad dat de man (lantaren)palen bedoelde.

Alors, het optreden van Candye en Co in de aangename warme avondlucht en op een zeer sfeervolle locatie was zéér naar behoren. Drank werd in echte glazen geserveerd. Mooie bollekes voor De Koninck en Leffe. Waar zie je dat nog op festivals in Nederland?
Kortom, het was een divers weekendje, muzikaal gezien, of had ik dat al gezegd?