Gastcolumn: Point Cumana

Nu en dan, en in het bijzonder als de naamgever van deze site al een week niets heeft geschreven, biedt jimmytigges.nl plaats aan een gastcolumnist. Deze keer laat Bart van der Pligt zijn licht schijnen over het een of ander.

Muziek is de universele taal. En toch: de massamedia en de globalisering ten spijt zweert de Balkanees nog steeds bij zijn Blechmuzika, de Cajun bij zijn cajun en de Nedersaks bij zijn Driekusman. Ook in de onderwerpkeuze komen verschillen aan het licht: waar de Russin de kwaliteiten van haar president bezingt (terwijl de US-Amerikanerin een geheel andere kandidaat op het oog heeft) rouwt de melancholischer ingestelde Engelsvrouw nog steeds om het verleden.
Ondertussen houdt The Mighty Sparrow de moed erin door de in zijn ogen verheugende prijsontwikkelingen op de lokale prostitutiemarkt onder onze aandacht te brengen.

 
Jean and Dinah, Rosita and Clemontina
Round de corner posin’
Bet your life is something dey sellin’
But when you catch them broke you could get dem all for nuttin’
Doh make no row
De Yankee gone and Sparrow take over now

(The Mighty Sparrow – Jean And Dinah)

De tekst behoeft misschien enige toelichting. Hoezo ‘de Yankee gone’? Welnu:

Voordat de Aanval op Pearl Harbor de Verenigde Staten definitief bij de Tweede Wereldoorlog betrok, bestond de steun van dat land aan hun overzeese vrienden voornamelijk uit het ontlasten van de Britse defensietaken in het Caribisch gebied. Er werden daartoe op een aantal Caribische eilanden die behoorden tot het Britse Rijk, Amerikaanse legerbases ingericht, waarvan die op Trinidad voor de muziekhistorie de belangrijkste zou blijken. De bevolking van Trinidad werd binnen de kortste keren uitgebreid met 20.000 Amerikaanse militairen en het nabij de basis gelegen Point Cumana veranderde in een hoerenkast.
Sparrows tekst dateert uit 1956, toen de basis op Trinidad definitief werd gesloten. De autochtone Trinidadiaan hoefde vanaf dat moment bij het dingen naar de gunsten van de lokale vrouw, niet meer te concureren met kapitaalkrachtige Amerikaanse soldaten. Dat pakte voor The Sparrow om twee redenen gunstig uit: niet alleen hield hij meer geld over om rum te kopen maar de populariteit van zijn lied bezorgde hem tevens de bijnaam The Calypso King of the World. Een titel die hij tot op de dag van vandaag niet meer zou afstaan.

Wat het bezingen van actuele onderwerpen betreft was The Sparrow echter geen pionier. In het genre van de calypso wordt actuele berichtgeving al sinds jaar en dag gekoppeld aan een lekker deuntje. Hij was zelfs niet de eerste die de invloed van Amerikaanse militairen op de Trinidadse huwelijks- en prostitutiemarkt bezong. In 1943, niet lang na aankomst van de eerste Amerikaanse soldaat op het eiland, zong Lord Invader al:

Since the Yankees came to Trinidad
They have the young girls goin’ mad.
The young girls say they treat ‘em nice
And they give them a better price.

They buy rum and Coca-Cola,
Go down Point Cumana.
Both mother and daughter
Workin’ for the Yankee dollar.

(Lord Invader, Rum And Coca-Cola)

Dat de Amerikanen er niet alleen met de lokale meisjes maar ook met de lokale liedjes vandoor gingen, mag bekend worden verondersteld. Rum and Coca-Cola werd in 1945, in de versie van de Andrew Sisters, een wereldhit. Het kostte Lord Invader een gang naar de rechter voor hij daar in 1950 eindelijk een paar centjes van terugzag. Naar verluidt verbraste hij het bedrag (enige tienduizenden dollars) in de uitgaansgelegenheden van Port Of Spain, waar de prijzen, als we The Mighty Sparrow mogen geloven, destijds nog steeds aan de hoge kant waren.

Inspector Jory did a good job
At St. James he raid a recreation club
They was carrying on the club as a brothel
The condition in which he found the girls I cannot tell

The buy rum and Coca-Cola…

(Lord Invader, Rum And Coca-Cola)