Jimmy Tigges

Als verzamelaar/archivaris van Delfts getinte singles deed ik een aantal maanden terug biedingen op twee singles van The Martino’s. De een als zeldzame nederbeat aangeprezen, de ander eenvoudig als nederbeat. Ik bood in beide gevallen drie euro. De ene heb ik inmiddels binnen, de ander bleek net te zijn verkocht. Lees verder…

In mijn digitaal archief vond ik onderstaand verhaal over een destijds door mij met enige regelmaat bezochte winkel, met een opmerkelijke, vrolijk-sarcastische figuur achter de toonbank.
Het is gepubliceerd in Platenblad, ergens in 2002, het jaar dat Oranje zich onder Van Gaal niet wist te plaatsen voor het WK. De zaak bestaat nog steeds, maar op een andere locatie en met beperkte openingstijden. En Aad (de bedoelde figuur) is wat ouder en rustiger geworden. Lijkt het. En hij heeft natuurlijk een site (aadsplatenzaak.nl: ‘altijd iets leuks te vinden bij Aad’).
Lees verder…

‘Hij beheerst de kunst van het schrappen. Als geen ander kan hij na eindeloos polijsten een tekst en een melodie tot de essentie herleiden. Niets is zo moeilijk als tot eenvoud komen. Daarin is hij een meester.’ (Zoals de schrijver het elders formuleert: eenvoud is niet eenvoudig!)  
Leuke quizvraag: over welke artiest (artist, zoals de Vlamingen zeggen) gaat deze omschrijving…? Lees verder…

In het kader van de gedachte ‘Het is niet onopgemerkt gebleven’, al is het maar door mijzelf, wil ik in dit bericht graag kond doen van een bescheiden aantal onbegrepen liedteksten die ik in 1980 à l’improviste, live intikkend, schreef op een typemachine voor het tegelijkertijd op bandrecorderband vastgelegde album Isn’t It, onder de artiestennaam Pete Hautain and his Arrogance, ft. Peter ‘Plop’ Janssen.
Een en ander ongetwijfeld onder de bedwelmende invloed van mijn verlorenweekendenperiode in Nijmegen, ‘broeinest van links activisme’ volgens toenmalig Tros Aktua-anchorman Wibo van de Linde, een soort Geert Wilders avant la lettre.
Lees verder…

Ik heb mij nooit echt verdiept in de muziek van King Crimson of andere Robert Fripp-projecten. Veel te freakerig naar mijn idee.
Zaterdag (5 maart 2011) verscheen er een kort enthousiast stukje over King Crimson door een reageerder op een door mij gefrequenteerde site. De naam Adrian Belew viel daarbij.

’s Avonds lag ik op de bank, met de radio op 6. Verrassing vanuit het niets: twee uur lang kreeg ik -deskundig becommentarieerd en al- de invloeden en eigen muziek voorgeschoteld van Adrian Belew, inventieve klanktapijtlegger op de gitaar. Zondagmorgen was hij ook nog eens te gast bij Vrije Geluiden, VPRO-televisie, had ik in de radiobode gezien. Wekker gezet en gekeken. Lees verder…

‘Ik vraag je voor een keertje te eten bij mij,
je neemt je vrouwtje mee en je kinders erbij’

Legendarische tekstregels uit het al even beroemde en vrolijk swingende B.B. met R. (‘dat is bruine bonen met rijst’) van Max Woiski sr, uit 1950.
Uiteraard niet te verwarren met het minstens zo vermaarde en van een decennium later stammende (Oh Nederland, geef mij) Rijst met Kouseband, van Max Woiski jr.
Beide nummers zijn te vinden op de prachtige, met liefde en zorg samengestelde en vormgegeven nieuwe box Ritmo Tropical.
Twee cd’s met ‘het meest complete overzicht’ dat er ooit verscheen van Woiski sr én jr tesamen. Lees verder…