Breezersletjesblues

D’n duvel die slaapt nooit. Zo luidt de titel van de cd die vorig jaar verscheen van Allez Soldaat. De presentatie ervan was in café De Verlenging in het PSV-stadion (zie YouTube).
Geen verrassende plek, want de zeskoppige band Allez Soldaat is gevormd rondom zanger/gitarist Bjorn (met een streepje door de O) van der Doelen. Precies: de voormalige profvoetballer die ooit voor PSV uitkwam.
Gelukkig is hij alsnog goed terechtgekomen, als muzikant. Hij schrijft liedjes met goeie teksten, al worden ze in Brabants dialect vertolkt, en hij zingzegt ze zelf, en hij speelt er gitaar bij.

Gisteravond zag ik hem in een special op Omroep Brabant, met band. Ik dacht terug aan mei 2010, toen ik hem live zag optreden, met slechts één ander muzikant ter begeleiding, op een verdraaid aardig singer/songwriterfestival in Bergen op Zoom.
Ondanks het dialect beviel mij zijn optreden van begin tot eind. Hij begon met twee aangrijpende liedjes over zijn moeder respectievelijk zijn vader. Ook op het repertoire, en gisteren bij Omroep Brabant een van de hoogtepunten, was de Breezer-sletjes-blues. Muziek gemaakt met hart en ziel, om er eens een in dit geval verdraaid passend cliché tegen aan te gooien. ‘Rauwe oprechtheid’, las ik ergens en zo is het.

Al googelend kwam ik op internet ook nog een filmpje tegen uit VI-Oranje (juni 2010), waarin hij een fraai lied zingt over Wesley en Yolanthe, met als bottom line: houd toch je kop.
Ik verzamel zingende voetballers, maar dit geval hoort bij de ‘echte muziek’.
Bjorn (met een streepje door de O) is bezig met een tweede cd, begreep ik. Ik zou zeggen: houdt het in de gaten! Mooie liedjes, van iemand die het ware muzikantenleven verkoos boven de schijnwereld van het profvoetbal. Hulde aan Bjorn! (met een streepje door de O) .