Bontebal

(citaat)
‘s Morgens moet ik altijd even controleren of ik wankelbaar ben of on-. Dat ik in staat ben een nieuwe dag op en in de wereld te zijn of niet. Heb jij dat ook? Iedere ochtend voer ik daarom een eenvoudige test uit. Ik ga voor de spiegel staan. Met een razendsnelle beweging breng ik mijn rechterhand, ik ben rechts, naar de spiegel. Als ik dan, ondanks mijn snelheid, de spiegel precies weet te raken op het spiegelbeeld van mijn hand, is alles in orde.

Vanmorgen zat ik ernaast.

Bovenstaande tekst is van Adriaan Bontebal. Als draaier van sportgerelateerde muziekjes leerde ik hem kennen tijdens bijeenkomsten die een kruisbestuiving tussen sport en cultuur beoogden, in het Paardcafé in Den Haag.
Onvergetelijk was de spot, waarin organisatoren Harry Zevenbergen en Adriaan Bontebal zowaar de kans kregen om via TV West voor een groot publiek een speciale thema-aflevering aan te kondigen over ADO Den Haag.
Adriaan maakte van de geboden ruimte gebruik door vrolijk te vertellen vooral fan te zijn van Feyenoord, als het op voetbal aankwam. Of dat marketing-technisch slim was weet ik niet. Waarschijnlijk had de eerlijke Adriaan daar ook geen boodschap aan.

De thema-aflevering, met enkele interessante gasten namens de voetbalclub, ging trouwens sowieso niet door, omdat de toen nog eerstedivisionist op diezelfde avond een wedstrijd voor de nacompetitie moest spelen waarvoor het zich nogal onverwacht had geplaatst.

Bovenal was Adriaan eerst en vooral een gepassioneerd wielerliefhebber. Hij volgde alle mogelijke wedstrijden en koersen op tv en schreef erover.
Ik luisterde graag naar zijn dikwijls geestige voordrachten, ook als ze over wielrennen gingen. Ikzelf was, als het om wielrennen gaat, vooral geïnteresseerd in liedjes daarover. De sport zelf heeft mij nooit te pakken gekregen.

Het kortste onderlinge gesprek hadden we ooit, toen Adriaan kort nadat wij elkaar ergens tegenkwamen iets begon te vertellen over Contador.
Eh, Contador?, onderbrak ik hem, wie is dat ook alweer? De naam kwam mij bekend voor, maar waarvan…?
Conta…, begon hij bereidwillig te antwoorden, waarna het kwartje viel en hij met een grote zucht een wegwerpgebaar maakte. Een gesprek op niveau over de prachtige wielersport met een banale voetbalfan die even was vergeten wie Contador ook al weer was, daar was geen beginnen aan.

Begin januari hoorde hij dat hij nog een maand of negen te leven had. Afgelopen zaterdagnacht was het al zover. Een laatste Tour de France was hem niet gegund. Vermoedelijk is hem wel veel fysieke ellende bespaard gebleven.
Geen dagelijks kijkje meer op je weblog, Adriaan, dat wordt wennen.
Rust in vrede.