Donna

‘Evert…! Dit is Donna!’
‘Donna…, dit is Evert.’
Aldus maakte Nederland in 1974 kennis met Donna Summer, in Van Oekels onvolprezen Discohoek, waarin de presentator de nog onbekende zangeres voorstelt aan zijn boekhoudende hulp, ingenieur Evert van der Pik.
Druk orerend vanaf zijn tekstvellen loopt Van Oekel iets eerder tegen de mooie vrouw op. Quasi geschrokken: ‘Oh, dáág, mevrouw.’ De vrouw stelt zich voor: ‘I’m Donna Summer and I’m gonna sing The Hostage. Can I use your phone?’
‘Of course!’, repliceert de kwijlende Van Oekel, die vervolgens van papier zijn volgende stukje tekst af leest: ‘I’ll show you the telephone, reeds.’
Ingenieur Evert van der Pik is haar te snel af en neemt even later de rinkelende telefoon op (‘Met Van der Pik spreekt u mee’)’, om ‘m na enige seconden door te spelen aan Donna: ‘Het is geloof ik voor u, mevrouw’.

The Hostage was mede dankzij haar optreden in Van Oekels Discohoek Donna’s doorbraak in Europa. Pas later vestigde zij haar naam in Amerika. Met zwoele nummers als Bad Girls, I Feel Love en het van ultiem orgastisch gekreun voorziene Love To Love You Baby: when you’re laying so close to me… ooooaaaah…
Weer iemand uit het collectieve geheugen van de Toppopgeneratie die zomaar dood gaat en veel te vroeg. Wat waren die jaren 70 toch mooi en zorgeloos. Mede dankzij Donna.