Jimmy Tigges

Omdat ik mijn conditie op peil wil houden en mijn gewicht in de gaten, besloot ik zaterdagmiddag met dat prachtige weer vanaf mijn Tilburgse adres maar eens een stevige wandeling te maken.
Al gauw kwam ik stomtoevallig langs Sounds, een geweldige cd- en platenzaak met dito tweedehandsplatenafdeling achterin. Bij het doorbladeren van de bakken kwam ik een hoop artiesten en bands tegen die ik wel aan mijn collectie zou willen toevoegen. Maar ja, tegenwoordig schijn je van de meest uiteenlopende artiesten hun complete catalogus zo van internet te kunnen rippen, gratis en al. Dus waarom zou je nog cd’s of platen aanschaffen? Lees verder…

Volgende week vrijdag (21 oktober 2011, voor degenen die later hebben ingeschakeld) verschijnt het nieuwe Platenblad, dwz nr 182. Een prachtig, liefdevol gemaakt tijdschrift onder de hoede van René van Kaam. Lees verder…

Op de laatste dag van augustus vleide ik mij neer op het terras van het Brouwcafé, gelegen aan de tweede binnenhaven van Scheveningen. Prachtplek, met fraaie blik op het kabbelende water, de stoere schepen, de plezierbootjes, de grote loodsen en de krijsend rond cirkelende zeemeeuwen. Het was mooi weer, ik bestelde een Leffe Blond en besloot te gaan zitten genieten.

Aan de tafel naast mij zaten twee uiterlijk jong en fris gebleven vijftigers, een man en een vrouw. Lees verder…

Nu en dan, en in het bijzonder als de naamgever van deze site al een week niets heeft geschreven, biedt jimmytigges.nl plaats aan een gastcolumnist. Deze keer laat Bart van der Pligt zijn licht schijnen over het een of ander.

Muziek is de universele taal. En toch: de massamedia en de globalisering ten spijt zweert de Balkanees nog steeds bij zijn Blechmuzika, de Cajun bij zijn cajun en de Nedersaks bij zijn Driekusman. Ook in de onderwerpkeuze komen verschillen aan het licht: waar de Russin de kwaliteiten van haar president bezingt (terwijl de US-Amerikanerin een geheel andere kandidaat op het oog heeft) rouwt de melancholischer ingestelde Engelsvrouw nog steeds om het verleden.
Ondertussen houdt The Mighty Sparrow de moed erin door de in zijn ogen verheugende prijsontwikkelingen op de lokale prostitutiemarkt onder onze aandacht te brengen. Lees verder…

Een week niks geschreven op mijn blog.
Moet hoognodig weer ’s wat verzinnen.
(blijf me volgen, je weet maar nooit!)

Zeg nou zelf, een single met zo’n fantastische hoesafbeelding kun je toch moeilijk in de bakken laten staan?
Kijk toch eens goed, wat een gezelligheid!
Voor degenen die ook op zoek willen naar een exemplaar van deze prachtplaat: hij is verschenen op het welbekende Jockey Records.
De uitvoerende artiest is David Whitaker, die vier niet eerder uitgebrachte liedjes zingt van niemand minder dan Loulou Gaste!
Uit de hoestekst op de achterkant begrijp ik dat het EP’tje is bedoeld voor uw eerstvolgende party. ‘Deze vier stukken zullen uw vrienden verbazen’, staat er ook nog. Dadelijk maar ’s draaien en dan meteen wat mensen uitnodigen voor morgen…

D’n duvel die slaapt nooit. Zo luidt de titel van de cd die vorig jaar verscheen van Allez Soldaat. De presentatie ervan was in café De Verlenging in het PSV-stadion (zie YouTube).
Geen verrassende plek, want de zeskoppige band Allez Soldaat is gevormd rondom zanger/gitarist Bjorn (met een streepje door de O) van der Doelen. Precies: de voormalige profvoetballer die ooit voor PSV uitkwam.
Gelukkig is hij alsnog goed terechtgekomen, als muzikant. Hij schrijft liedjes met goeie teksten, al worden ze in Brabants dialect vertolkt, en hij zingzegt ze zelf, en hij speelt er gitaar bij. Lees verder…

Kommie thuis van vakantie, blijkt good old Johnny Hoes op 94-jarige leeftijd overleden. Ze vertellen je ook niks op de Franse tv. Ja, dat Amy Winehouse de pijp uit is, de hele avond lang, maar Johnny Hoes? Celui, nous ne connaissons pas, monsieur.

In juli 1961 was ik als achtjarig jongetje op vakantie in de Achterhoek. Om precies te zijn in het gehucht (tegenwoordig ‘buurtschap’) Miste, halverwege Winterswijk en Aalten, al kan dat ook net zo makkelijk Raalte zijn geweest. Voor de gezelligheid had ik ook mijn ouders en broers meegenomen. In je eentje vakantie vieren is ook zo wat. Lees verder…

De Canadees Jason Brown is professor aan de Dalhousie University Halifax, Nova Scotia. En hij is Beatlesfan. Als wiskundige luistert hij ‘met een analytisch oor’ naar hun muziek, zo las ik in een uitnodiging die ik ontving.

Brown was vorige week in Nederland om op uitnodiging van TNO en TU Delft een lezing te komen geven over zijn specialiteit, network reliability. Het bureau Studium Generale maakte dankbaar gebruik van de gelegenheid door Brown uit te nodigen om twee dagen later in DOK (de Delftse bibliotheek) een lezing te geven ‘over de wiskundige raadsels achter de muziek van de Beatles’. Lees verder…

Zo’n anderhalf jaar geleden stuitte ik als googeler van aan Delft gelieerde muziek op een YouTube-filmpje van de fraaie smartlap-pastiche ‘Moest dat nou’, uit 1968. Nou ja, filmpje, het enige dat verscheen was een over de volle breedte strak afgebeelde Nederlandse vlag.
Omdat er geen sprake was van een gehoopt clipje of iets dergelijks en ik snel genoeg had van die nogal pregnant aanwezige driekleur stopte ik spoedig met luisteren. Het nummer, de grootste Top-40 hit van het deels Delftse After Tea en dat nog wel onder pseudoniem, kende ik immers al. Lees verder…